Μάης του 2003:
Ο παππούς εν θα την θκιεβάσει ποττέ, είχεν μακαριστεί τον προηγούμενο χρόνο. Η γιαγιά εν μηνίσκει πλέον στο χωρκό, εν άντεξε τη μοναξιά. Σε μιαν επίσκεψη της στο ίδιόν της το σπίτι, κάποιος τής εθκιάβασε την κάρτα, είδε τες φωτογραφίες, έκλαψε τζαι άφηκεν τον φάκελο στο τραπέζι.
Έναν ζευκάρι Γάλλων με την κόρην τους περιηγούνται στην Κύπρο. Περνώντας που τον Λαζανιά κατεβαίνουν για να περπατήσουν στο χωριό. Οι Γάλλοι που γνωρίζουν την ιστορία τους συμπαθούν ιδιαίτερα το χωρκό. Ο Γκυ ντε Λουζινιάν τζαι οι άλλοι Λαζανιάδες (σύμφωνα με τον Λεόντιο Μαχαιρά) περνούσαν κάμποσους μήνες κάθε χρόνο τζυνηώντας στα πέριξ βουνά.
Οι μόνοι σχεδόν πλέον κάτοικοι του χωριού ο παππούς τζαι η γιαγιά μου, τους είδαν τζαι τους εκάλεσαν να τους τζιεράσουν όπως εκάμναν με ούλλους όσους έβλεπαν στο χωρκό.
Την ώραν που έφευκεν ο Γάλλος έδωκεν υπόσχεσιν...
Δεν υπήρχε επισκέπτης στο χωρκό
που να μην περάσει που τον Λαζαρή τζαι την Ανθούσα να φάει ή να πιει καφέ. Το
σπίτι τους ήταν πάντα ανοιχτό για ούλλους. Τζαι φεύκοντας να μεν πάρει μαζί του
αφκά, κιοφτέρκα, γλυκό του αθασιού ή καρυδάκι ή κυδώνι που είσιεν κάμει η ίδια
με τα σιέρκα της. Η "κυπριακή φιλοξενία" που εμάθαμεν να πιππιλούμε τζαι που τελικά έσιει περιορισμένην εφαρμογή. Τζιαμέ που διάς τζι εν περιμένεις να πάρεις πίσω τίποτε υλικό παρά το χαμόγελον, την εκτίμησην τζαι την αγάπην του άλλου. Τζαι την παρέα του.
Την ώραν που έφευκεν ο Γάλλος έδωκεν υπόσχεσιν...
- Merci beaucoup pour tout! I will send you some photos...
Γεννάρης του 2006:
Ο Γάλλος συγυρίζει τες φωτογραφίες του τζαι ππέφτει πάνω σ' τζείνες των διακοπών τους που την Κύπρο. Θυμάται την υπόσχεσήν του τζαι τηρεί την. Γράφει μιαν κάρτα, τυπώνει κάποιες φωτογραφίες τζαι στέλνει τες στην Κύπρο.
Ο παππούς εν θα την θκιεβάσει ποττέ, είχεν μακαριστεί τον προηγούμενο χρόνο. Η γιαγιά εν μηνίσκει πλέον στο χωρκό, εν άντεξε τη μοναξιά. Σε μιαν επίσκεψη της στο ίδιόν της το σπίτι, κάποιος τής εθκιάβασε την κάρτα, είδε τες φωτογραφίες, έκλαψε τζαι άφηκεν τον φάκελο στο τραπέζι.
Ιούνης του 2011:
Μπαίνουμε στο έρημο σπίτι της γιαγιάς με τις κόρες μου για να δούμε παλιές φωτογραφίες. Βρίσκω τον φάκελο στο τραπέζι τζαι θκιαβάζω την κάρτα.
Μάρτης του 2012
Μακαρίζεται τζαι η γιαγιά.
Μάης του 2013:
Ετοιμάζω επιτέλους την απάντηση στον Γάλλο.
Μάρτης του 2012
Μακαρίζεται τζαι η γιαγιά.
Μάης του 2013:
Ετοιμάζω επιτέλους την απάντηση στον Γάλλο.
Συγκινητική ιστορία, νοσταλγική εξιστόριση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
κι εσύ καλλύττερα! ευχαριστώ.
Διαγραφήπαντα ομορφες οι ιστοριες σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ πολλά!
ΔιαγραφήΑνθρώπινα, γλυτζιά συναισθήματα. Η φιλία με τους Γάλλους συνεχίζεται.......
ΑπάντησηΔιαγραφήιων
ναι, ίων, αν δεν άλλαξαν διεύθυνση! :)
Διαγραφή!!! Όμορφη ιστορία την θυμάμαι , γιατί «βιάζεσαι» όμως να του απαντήσεις:-D
ΑπάντησηΔιαγραφήχα! μα νομίζεις εννά φύει έτσι εύκολα το γράμμα;
Διαγραφήπολλά όμορφη ιστορία τζιαι χαμογελαστή φωτογραφία Νίκο. Κάθε φορά που θκιεβάζω κείμενό σου εμπιστεύκουμαι ξανά τους αθρώπους
ΑπάντησηΔιαγραφήτο μάτι μου έπεσε στο λογότυπο του ΙΚΕΑ. Εν ηξέρω αν εν παραπάνω ειρωνικό ή τραγικό. Κάθε γειτονιά πλέον έσιει το δικό της ΙΚΕΑ, κάθε σπίτι γίνεται σιγά σιγά το ίδιο με το διπλανό του που άποψη διακόσμησης. Τζιαι εμείς γυρίζουμε σε χωρκά που ετζυνηούσαν οι Λουιζινιανοί, γυρεύκοντας το ξεχωριστό τζιαι το διαχρονικό.
Ευτυχώς που υπάρχει ακόμα...:)
ευχαριστώ Δεσποσύνη! έχεις απόλυτο δίκιο. υπάρχει ακόμα αλλά είναι υπό εξαφάνιση. αφού εν μένει χρόνος ή διάθεση για δημιουργία, βρίσκουμε τα έτοιμα. πάω συχνά στο ΙΚΕΑ. αρέσκουν μου τα πράματα, βλέπω κάτι ωραίο τζαι φτηνό τζαι σιέρουμαι που μου αρέσκει. μετά θωρώ δίπλα κάποιον που το πιάννει επίσης τζαι χαλιέμαι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντα είχα μια αδυναμία στους παππούδες και τες γιαγιάδες. Οι δικοί σου θα ήταν το είιδος που θα λάτρευα
ΑπάντησηΔιαγραφήείμαι σίγουρος! ούλλους αγαπούσαν τους και αντίστροφα!
Διαγραφή"Ιούνης του 2011:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαίνουμε στο έρημο σπίτι της γιαγιάς με τις κόρες μου για να δούμε παλιές φωτογραφίες. Βρίσκω τον φάκελο στο τραπέζι τζαι θκιαβάζω την κάρτα"
Πόσο σημαντικό πράμαν είναι να συνδέουμε τα παιθκιά μας με τις ρίζες μας!
"Το σπίτι του παππού τζιαι της Γιαγιάς". Είμαι σίουρος ότι το αισθάνονται ιερό.
keep going Νίκο τζιαι ο δρόμος εν ο σωστός.
συμφωνώ. πρέπει να σέβουνται την καταγωγή τους. πόσω μάλλον όταν οι πρόγονοί τους ήταν άνθρωποι καλοί που εδούλευκαν σκληρά για τα παιθκιά τους.
ΔιαγραφήΔεν ξέρω τι ακριβώς με άγγιξε με όλο αυτό που περιγράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχασα την αίσθηση του χρόνου.
Εν πολλά εντυπωσιακός ο τρόπος που μπλέκονται οι ζωές των ανθρώπων.
Και οι στιγμές που Κάποιος αποφασίζει να κάνει Κάτι.
Να πάει ένα ταξίδι, να στείλει μια φωτογραφία, να απαντήσει σε κάποιον που δεν γνωρίζει.
...
εντυπωσιακότατος, συμφωνώ. μυστήριος τζαι μαγευτικός.
Διαγραφή