20/6/11

γιατί

Μην ανησυχείτε, οι γονείς. Δεν είναι επειδή είμαι καλύτερος γονιός από εσάς. Ξεκίνησε βέβαια ως απαίτηση της κόρης αλλά είναι και δική μου ανάγκη. 

Τα δεντρόσπιτα έχουν μια μαγεία. Όσοι σκαρφαλώνουν σε δέντρα το ξέρουν. Θέλω να μπορούμε να είμαστε μέσα μια βροχερή μέρα και ν' ακούμε και να βλέπουμε τη βροχή. Θέλω τη δροσιά του δέντρου το καλοκαίρι.

Στόχος είναι να τοποθετηθεί και κρεββάτι για διανυκτερεύσεις, από αυτά τα πάνω-κάτω. Βιβλία, μπαούλα, κάδρα, γλάστρες, χρωματιστά μολύβια, γάτες, πουλιά, χαρές.

Λέμε "ο πατέρας μου όταν ήμασταν μικροί μάς έκανε αυτό κι εκείνο". Τις αναμνήσεις εκείνες τις κουβαλούμε μια ζωή. Τώρα εμείς δημιουργούμε τις αναμνήσεις των παιδιών μας. Παιχνίδια με τον χρόνο.

Οι στόχοι που ορίζουμε για μας, μας κρατούν ζωντανούς. Θέλεις κίνητρο να σηκωθείς από καναπέ ή υπολογιστή αφού κοιμηθούν τα μικρά και να κόβεις ξύλα μέχρι μετά τα μεσάνυχτα. Θέλω τέτοια κίνητρα, η ζωή τρέχει.

Η χαρά της δημιουργίας.

Η αγάπη. 

Η ανάγκη για χαμόγελα και αγκαλιές.

Να γιατί.