Η πρώτη σκέψη ήταν από πού να αγοράσω τα ξύλα. Υπολόγισα τι χρειαζόμουν και βγήκα στη γύρα για την αγορά τους. Έμαθα με τον κακό τρόπο πως η ξυλεία κοστίζει. Με πρόχειρους υπολογισμούς θα έπρεπε να ξοδέψω 800 ευρώ μόνο για τα ξύλα. Δύσκολο.
Εναλλακτικές λύσεις να κάτσω στ' αυγά μου ή να ψάξω για παλιά.
Για μερικούς μήνες το άφησα μέχρι που ήρθε αυτό και με βρήκε.
Ιστορία πρώτη:
Σε μια παλιά ενορία της Λευκωσίας δύο άνθρωποι που ενδιαφέρονται για το κοινό καλό, εγκατέστησαν με την συναίνεση του ιερέα, σε περίβολο εκκλησίας, ένα υπέροχο ξύλινο παιχνίδι για να παίζουν τα παιδιά. Όταν ο ιερέας αυτός γέρασε και δεν μπορούσε να ασκεί τα καθήκοντά του αντικαταστάθηκε από νέο σε ηλικία ιερέα με διαφορετική αντίληψη για το τι είναι ο περίβολος της εκκλησίας. Ζήτησε από έναν εργάτη να ξηλώσει το παιχνίδι. Αυτός το ξήλωσε με τον τρόπο του, βάναυσα. Πήρε μια μηχανή και το έκανε κομμάτια. Κρίμα γιατί ήταν συναρμολογημένο με βίδες και θα μπορούσε να πάει δωρεά σε κάποιο νηπιαγωγείο αν ξηλωνόταν σωστά. Αυτά τα ξύλα κατέληξαν σε μένα. Κάποια είναι γερά και θα τα χρησιμοποιήσω. Όσα πιο πολλά μπορώ για να τιμήσω τα χαμένα γέλια και τις χαρές που δεν θα γίνουν. Η σκάλα είναι έτοιμη από εκεί, καλό σημάδι.
Ιστορία δεύτερη:
Μια φάρμα αγελάδων κοντινού μου προσώπου έξω από το χωριό εκσυγχρονίστηκε. Ξηλώθηκαν οι περιφράξεις, οι σκεπές κλπ. Αυτά τα ξύλα έχουν σκατά αγελάδων κολλημένα πάνω. Δεν είναι πρόβλημα. Τα πήρα και αυτά. Τα σκατά είναι οργανική ύλη. Τα ξύνεις, πέφτουν στο έδαφος, τα χρησιμοποιούν τα φυτά ως τροφή, τρώμε τα φυτά, παίρνουμε ενέργεια και φτιάχνουμε τις ζωές μας (και δεντρόσπιτα).
Τελικά καλύτερα που αντί να αγοράσω καινούργια ξύλα χρησιμοποιώ-ανακυκλώνω παλιά. Και οικονομικά και οικολογικά και έχουν πολύ καλύτερη εμφάνιση από τα καινούργια.
Αυτά τα ξύλα τα τρίβω με γυαλόχαρτο και τα περνώ με συντηρητικό ξύλου για εξωτερικό χώρο. Θα διαρκέσουν με την απαραίτητη φροντίδα, τουλάχιστον μια ανθρώπινη ζωή.
Λες αυτό το δεντρόσπιτο να το σκαρφαλώσουν και τα παιδιά των παιδιών μας; Κάτσε να γίνει πρώτα... μην βιάζεσαι.
