6/4/13

το περβόλι του Νικολή

Έκαμα περβόλιν με οπωροφόρα δέντρα. Εν μέσω κρίσης επήα τζι έδωκα 300 ευρώ για δέντρα. Την ώρα που μας ελαλούσαν ότι μπορεί να χάσουμε τα σπίθκια μας, μπορεί να έρτουν οι τούρτζοι, μεν ξοθκιάζετε εννά πάμε πίσω στην λίρα τζαι πολλά άλλα. Αλλά ήταν το πεπρωμένο μου να κάμω περβόλι. Έχουμε τα γονίδιά όσων επροηγηθήκαν που μας, μέσα μας τζαι οδηγούν μας.

Τον παππού μου ελαλούσαν τον Νικολή του Παρταλιού. Παρτάλης ήταν ο πεθερός του αλλά επειδή ήταν πεντάρφανος επήρεν τούτο το παρατσούκλι. Που ήταν μιτσής στο Πέρα Χωρκό επέθανεν η μάνα τους. Τον αρφό του τον μιτσήν έπιασέν τον αναγιωτόν μια θεία τους, αλλά ο Νικολής έμεινεν μόνος του. Τούτη η θεία ήθελε τζαι τους θκυο αλλά ο άντρας της εν εδέχετουν γι αυτόν ελάλεν του να βρέθουνται στην βρύση τζι εδίαν του λλίο ψουμίν τζι έτρωε. Εμεγάλωσε ποτζεί ποδά. Άμα ωρίμασεν ήρτεν στην Αγία Βαρβάρα τζι επήρεν την Χρυσταλλού του Παρτάλη (που τον εφωνάζαν παρτάλην επειδή που ήταν μιτσής ήταν επίσης ορφανός τζι εδιούσαν του κομμάθκια ρούχα ο καθένας ό,τι επερίσσευκε), άλλη φτωσιή τζαι τούτη. Στην εφηβείαν της επέψαν την στην Βυρητό σε ένα σπίτι να καθαρίζει τζαι να προσέχει έναν γέρο. Που επέθανεν ο γέρος έπρεπε να στραφεί πίσω. Επήαν οι γονιοί της οι καημένοι στο λιμάνι να την περιμένουν αλλά το καράβιν άρκησεν να έρτει. Οι γονιοί της αμόρφωτοι, πλάσματα του χωρκού, ενομίσαν εχάθηκεν η κόρη τους. Ώσπου να την έβρουν η μάνα της έπαθεν με το τζαννίν (σοβαρός ίκτερος) που το μαράζιν της τζαι άφηκέν την ορφανήν. Ο Νικολής επήεν στον πόλεμο τζαι που εστράφην πίσω εν είσιεν τακτική δουλειά, εδούλεφκεν στα μεταλλεία πολλά χρόνια, έκαμνεν καρέκλες, έραφκεν παπούτσια τζαι προς το τέλος του επούλαν λαχεία στην χώραν.

Η μεγάλη του αγάπη ήταν τα δέντρα. Έκαμεν έναν περβολούιν έξω που το χωρκό, στην Ροτσόβρυση, δίπλα που τον Αλμυρά. 'Εβαλεν ελιές (που εφύτεψέν άγριες τζαι αμμάτισέν τες όπως εκάμναν ούλλοι τότε), συτζιές, μανταρινιές, κλήματα, έβαλλεν κουτσιά, σισάμι, παμπάτζιη, φατζιές, λάχανα τζαι πολλά άλλα περβολικά. Τζιαμέ άμα ήτουν εξήχαννε τα βάσανά της νιότης του τζαι το ότι εξινετευτήκαν οι θκυο του γιούες στην Αγγλίαν.

άρεσκέ μου πολλά τούτο το υπόστεγο για τη βροσιή που στέκει ακόμα

η συτζιά απεριποίητη 30 χρόνια αλλά επιμένει

το πηγάδι του Νικολή σήμερα
το περβόλι που μακρυά τζαι πίσω ο Αλμυράς
Έβαλλεν με εμέναν, (εγγόνι που την κόρη του την μιτσιάν με το όνομά του) μπροστά πάνω στον καρκαντάν του τζι έπαιρνέ με συχνά στο περβολούιν του τζαι άρεσκέ μου πολλά να θωρώ το νερό να τζιυλά μέσα στα αυλάτζια που έκαμνε. Τούτα εμείναν μου.

Την μέρα που έπαθεν έμφραγμα τζι επήραν τον στην χώραν, λλίον πριν πεθάνει ελάλεν τους ότι πρέπει να ποτίσουν τες κουτσιές αν μείνει μέσα στο νοσοκομείο. Ήμουν τετάρτη του δημοτικού το 1984 που επέθανε.

Που τότε έσιει 30 χρόνια σχεδόν τζι εγιώ κάμνω σήμερα το δικό μας περβολούιν. Έβαλα μαραπελιές, μεσπιλιές, ζιζιφιές, πορτοκαλιές, μαντορινιές, μηλιές, κυδωνιές, πολεμιθκιές, κουμαριές, καϊσιές τζαι αθασιές. 

Άμα δώκετε γυρόν έξω που τα χωρκά θα δείτε πολλά εγκατελειμμένα περβολούθκια. Εν τα ερειπωμένα όνειρα πολλών ανθρώπων που εδουλεύκαν μια ζωή μες τα γραφεία, ή στες οικοδομές, ή στο τιμόνι τζαι μόλις επιάσαν σύνταξη εχτίσαν το όνειρό τους. Αλλά άμα φκεις στην σύνταξη στα 63 σου, πότε θα χαρείς έναν περβόλι; Σε μερικά χρόνια έρχονται τα προβλήματα υγείας τζαι κινητικότητας τζαι μετά από κάποια χρόνια το αναπόφευκτο. Ό,τι κάμουμεν τωρά που είμαστεν νέοι. Το να φυτεύκεις δέντρα τζαι να κάμνεις κοπελλούθκια εν οι απόλυτες πράξεις αισιοδοξίας.

το δικό μας περβόλι
 Την επόμενη φορά θα σας πω γιατί κάμνω τζαι αμπέλι...


18 σχόλια:

  1. Πολλά όμορφος τόπος. Νικο, άμα φυσήσει δυνατός αέρας τζιαι σπάσει τα κλαδιά του δεντρού, μπορεί να του κάμει τζιαι καλόν. Μπορεί να ήταν πολλά μεγάλα, μπορεί να ήταν σαπιμένα. Η ρίζα όμως έν τζειαμαί να βκάλει πούλλες τζιαι παραπούλια. :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Το να φυτεύκεις δέντρα τζαι να κάμνεις κοπελλούθκια εν οι απόλυτες πράξεις αισιοδοξίας." αρεσεν μου πολλα τούτη η κουβέντα , υιοθετώ την!!! θέλω και εγώ περβολουιν μα φοουμε πως όπως παν τα πράματα εγώ δρόμων ακόμα. Να το σιερεσε να το μεγαλώσεις, να καρποφορήσει και που να ρεσσω να σταματώ να κοφκω κανέναν φρούτο για τον δρόμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραίο περβόλι!!! Με το καλό κι οι πρώτοι καρποί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. πολλά ωραία ιστορία Νίκο. Το περβολούι έμεινε ερημο λόγο κληρονομιάς?

    Μου θυμησες τους παππούδες μου. Και οι 2 πρόσφυγες γεωργοί, που στα χρόνια που έζησαν στους συνοικισμούς περίμεναν να πάνε πισω στα χωραφούθκια τους.Το μόνο που μπορύσαν ήταν να μπολιάζουν εμας με τις ιστορίες τους.

    Τώρα και μεις με όλες αυτές τις ιστορίες που συμβαίνουν μας κρεμίζουν τις "πράξεις αισιοδοξίας" μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το έδωσε στους γίοδες του που έλειπαν Αγγλία.

      ε μεν λαλείς έτσι, ανιθέτως εγώ γεμώννω αισιοδοξία με την πράξη σας!

      Διαγραφή
  5. Πολλά καλά έκαμες!

    Άρεσεν μου η ιστορία. Διά πολλά μηνύματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολλά ωραία τα περβολούθκια, ειδικά άμμα ρίψεις μεράκκι. Εθθύμησες μου την κουβέντα που μου λαλεί ο τζύρης μου για το περβόλι μου. Μπορείς να διακρίνεις τες γενιές που επεράσαν που τζειμέσα.
    Φέρνει μου το παράδειγμα με τες λεμονιές μας. Τη μια εφύτεψεν την ο παππούς του ο Παυλής, τη 2η λεμονιά ο τζύρης του ο Γιαννής τζαι την 3η ο δικός μου ο τζύρης. Ενηξέρω καμιά φορά αν θα φυτέψω τζαι εγώ τίποτε, αλλα τζείνο που ξέρω ότι ότι για τα κοπελούθκια το περβόλι εν μάθημα ζωής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μα τζαι για τους μεγάλους :)

      τζαι μέναν οι ελιές στο σπίτι μου εφυτευτήκαν που τον παππού της συζύγου μου. πάνω που 100 χρονών. άλλες που τον πεθερό μου. τωρά φυτεύκω εγιώ...

      θα φυτέψεις τζι εσύ. τζαι θα αμματίσεις σύντομα!

      Διαγραφή
  7. Τωρά είδα το νέο σου κείμενο. Πράγματι έν συγκινητικό. Την σχέση με το Πέρα Χωρκόν εν την εκατάλαβα. Που εννα βρεθούμε να μου την εξηγήσεις. Ούτε την περιοχή του Αλμυρά την ξέρω. Σε ποια κατέθυνση του χωρκού ένει ? Ξέρεις το ότι έχω ρίζες στην Αγία Βαρβάρα? Η γιαγιά μου η Ευαλλού( η μάνα της μάνας μου )η γεναίκα του παππού μου του Περίφημου ήταν που την Αγία Βαρβάρα. Εν την αθθυμούμαι. Αθθυμούμαι όμως τον παππού μου τον Περίφημο που μας έφερνεν κουφέττες τζιαι την ημέραν της κηδείας του. Εκάθουμουν πίσω που έναν ποδήλατο τζιαι ο τροχός εφάνταζεν μου τεράστιος. τόσον μιτσής ήμουν. Έν οι πρώτες μου αναμνήσεις, θα ήμουν 3-4 χρονών.

    Έχω έναν χωράφι στην τοποθεσία ΜΟναστήρκα. Εν έσιει νερόν απ ότι μου είπασιν τζείνοι που καταλάβουν. Εφύτεψα δκυο ελιές, μιαν παπουτσοσυτζιά τζιαι μιαν συτζιάν. Στο τέλος έμεινεν μια ελιά τζιαι εβρέθηκεν τζιαι μια τερατσιά. Η ελιά έκαμεν καμιαν δράκαν κοκκόνες φέτη. Θέλει κλάδεμαν τζιαι περιποίησην αλλά φαίνεται πως είμαι ττεμπέλης. Το χωράφιν ήταν του παππού μου. Επήεν ειστην μάνα μου, η μάνα μου έδωκεν μου το εμέναν τζιαι γιω προορίζω το για τον γιο μου. Νοίωθω τούτην τη σύνδεση ( έσιεις δίκαιο ) με το παρελθόν τζιαι με τα πλάσματα που εδουλέψαν μέσα. Ε θα έθελα ποττέ να το πουλήσω. ( Σκέφτουμε τον κόσμο που βρίσκεται στην ανάγκη να πουλήσει κάτι που εν συναισθηματικά δεμένος μαζί του). Η πραγματική αξία του χωραφκιού εν τουτο το δέσιμο τζιαι όϊ η τιμή που του διούν τα κτηματολόγια τζιαι οι κτηματομεσίτες.
    Όντως η ιστορία σου εν πολλά συγκινητική τζια με πολλά μηνύματα. Γράφε μας πιο συχνά.

    Σε χαιρετώ.

    Kkai Lee

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαιρετώ τζι εγιώ!

      θα ρωτήσω για τούτα που λαλείς! αρέσαν μου, έτσι να γίνει το ππάζολ σιγά σιγά που μας συνδέει με το παρελθόν.

      ο Θκιαμαντής που το πέρα χωρκόν εν ο αρφός που υιοθετήθηκε του παππού μου. σίουρα ήξερές τον. άρα ο παππούς μου ήταν περαχωρίτης. η Ελένη του εξαδάκτυλου τζιαμέ δίπλα σας, εν αρφή της μάνας μου.

      στείλε το τηλέφωνό σου στο nicos.lazarou@gmail.com να κανονίσουμε συνάντηση.

      Διαγραφή
    2. Θα τα πούμε με την πρώτη ευκαιρία.

      Διαγραφή