13/11/14

Το πιο σπουδαίο πράμα του μαραθωνίου


Πριν λίγες μέρες κατάφερα να τερματίσω τον πρώτο μου μαραθώνιο. Εσκέφτουμουν ότι θα ήταν καλά να έγραφα κάτι αλλά έχω τα συγχισμένα. Μακάρι να τα είχα ιδανικά στο νου μου τζαι θα έγραφα πολλά.

Μακάρι να πίστευκα πως εν σπουδαίο πράμα να κάμεις έναν μαραθώνιο. 
Εν είναι. 
Ακολουθείς ένα πρόγραμμα προπόνησης για μερικούς μήνες, προσέχεις λλίον την διατροφή σου, κοιμάσαι νωρίς, ξυπνάς νωρίς τζαι πάεις τζαι τρέχεις. Ούλλοι μπορούν να το κάμουν. Σχεδόν σε οποιανδήποτε ηλικία, άμα δείτε θα εκπλαγείτε.

Μακάρι να επίστευκα ότι εν σπουδαίο πράμα να τρέξεις που τον Μαραθώνα στην Αθήνα όπως υποτίθεται έτρεξεν ο Φειδιππίδης. 
Εν είναι. 
Η διαδρομή εν είναι ιδιαίτερα όμορφη, τρέχεις πάνω σε άσφαλτο τζαι γυρόν σου κακόγουστα κτίρια τζαι καταστήματα, γκαράζ, ξέρετε πώς είναι η Αθήνα.

Μακάρι να επίστευκα ότι εν σπουδαίο πράμα να τερματίζεις στο Καλλιμάρμαρο όπου έγιναν οι πρώτοι Ολυμπιακοί αγώνες το 1896. 
Εν είναι. 
Εν ένα στάδιο τζαι τα στάδια εν για τους αθλητές, εγώ ξέρω ότι εν είμαι. Τούτα εν μάρκετινγκ των διοργανωτών που είχαν μάλιστα σλόγκαν "Μαραθώνιος Αθήνας. Ο αυθεντικός".

Είδα όμως κάτι που με συγκίνησε, με προβλημάτισε, πιστεύκω εν σπουδαίο τζαι νομίζω αξίζει να το γράψω. Σε ούλλο το μήκος της διαδρομής είχεν πολλύ κόσμο που αφιέρωσε πολλές ώρες για να δει τους αθλητές τζι εμάς. Είχεν ανθρώπους αγνούς, που ενώ εξέραν ότι εμείς ετρέχαμε για τον εαυτό μας, μας έδιναν δύναμη να πετύχουμε τον ιδιοτελή μας σκοπό. "Μπράβο σας, μην σταματάτε, φάγατε το μισό, λίγο έμεινε, δύναμη λεβέντες, είστε ήρωες" και πολλά παρόμοια άκουγες συνέχεια μαζί με χειροκροτήματα. Παιδάκια που άπλωναν τα χέρια για ένα χτύπημα και με τα χαμόγελά τους έκαμαν τα πόθκια μας σαν να είχαν φτερά. Κάποιες γριές στην άκρη του δρόμου στον Μαραθώνα εμοίραζαν κλωνάρια ελιάς στους δρομείς.

Τούτον ήταν κάτι σπουδαίο.

Προσπαθούσα να φανταστώ στον τόπο μου να συμβαίνει το ίδιο τζαι εν τα κατάφερνα. Είμαστεν ζηλιάρηδες, ατομικιστές, εγωιστές. Εκτός αν είναι η ομάδα μας, για να 'χουμεν να λαλούμεν μετά "εδέραμεν τους".

Τελειώνω με ένα ποίημα του φίλου του Κώστα Πατίνιου που το νέο του βιβλίο που έκαμε μαζί με την Πόλα Χατζήπαπα. Μεν χάσετε την παρουσίαση την ερχόμενη Τρίτη (κλικ). 

ta podia sproxnoun ti psixi
Τα πόδια σπρώχνουν τη ψυχή
και η ψυχή τα πόδια
και στο ταξίδι της ζωής
περνάω τα εμπόδια.
Πληρώνω το αντίτιμο
στου δρόμου τα διόδια,
τρέχω να φτάσω να χαρώ
όσα μου 'χει ταμένα,
σ' έναν αγώνα αντοχής
με αντίπαλο εμένα.


Ευχαριστώ, Κώστα, για το ταξίδι.




9 σχόλια:

  1. Πιστευκεις φίλε μου τζιε ας μεν το γράφεις γιατί αν μεν επιστευκες εν θα δοκίμαζες έτσι ταξίδι τζιε μπράβο σου που το τομλισες τζιε μπράβο σου που τα κατάφερες .
    τζινμος ουλλος ο κόσμος που είδες εν κόσμος που πιστευκη σε τουτον που λαλείς πως μακάρι να επίστευκες εν κόσμος που συμμετέχει με τον τρόπο του στο μαραθώνιο κίνημα.
    Στην Κύπρο εχεινε προσπάθεια με ιδιωτική πρωτοβουλία με μεγάλη επιτυχία αλλά αρκεψαν τα παράπονα που τον κόσμο γιατί να κλίσουν για μερικές ώρες οι δρόμοι γιατί θα επηρεάζονταν οι καταστηματάρχες γιατι… γιατι… γιατι… γιατι…
    Τώρα πολληνησκουμεν σιγά- σιγά και εσύ είσαι συν ένας στην εξίσωση .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πρέπει αρχικά να προσδιορίσουμεν ότι ο μαραθώνιος είναι 42 χιλιόμετρα (!). Πρέπει επίσης να προσδιορίσουμεν ότι ο χρόνος που απαιτείται για έναν ερασιτέχνην δρομέαν να κάμει έτσι απόστασην είναι πέραν των 3 ωρών με αρκετά ταχύν ρυθμόν (!!). Πρέπει τέλος να τονίσουμεν πόσην αυτοπειθαρχίαν, προγραμματισμόν, θέλησην τζιαι προπάντων κατανόησην που τον περίγυρον απαιτεί η μακρά σε χρόνον προετοιμασία, η οποία εννά διαφωνήσω μαζί σου, εν περιορίζεται σε κάποιους μήνες, για να πετύχεις να "κατέχεις" έτσι αποστάσεις πάεις με ορίζονταν ετών.
    Άσε που το θέμαν της διατροφής τζιαι του ελέγχου του βάρους τζιαι των δεικτών του σώματος είναι τζιαι κεφαλαιώδες τζιαι αρκετά δύσκολον να επιτευχθεί, ακόμα τζιαι για δυνατούς χαρακτήρες.
    Οπότε επειδή κάποια στιγμήν εγώ είχα τυποποιήσει τα 10 χιλιόμετρα τζιαι τωρά αντί να ανεβώ επέστραψα στο πεντάριν, θα σε παρακαλέσω να μεν υποβιβάζεις (καλοπροαίρετα φυσικά) το τι έshιεις καταφέρει, όσον μετριόφρων τζιαι σεμνός άθρωπος τζιαι να είσαι. Είναι σπουδαίον να αθλείσαι συστηματικά (είτε με τρέξιμον, ποδήλατον, κολύμπιν, περπάτημαν κλπ.), τζιαι είναι ακόμα πιο σπουδαίον να βάλλεις στόχους που να ξεπερνούν συνέχεια τον εαυτό σου, ώστε να βελτιώνεσαι συνέχεια.
    Που μέναν μια θερμή ττόκκα γιατί είσαι άθρωπος ανήσυχος τζιαι δημιουργικός τζιαι γιατί μοιράζεσαι τα μαζί μας.
    Εννά τα πούμεν άνευ σοβαρού απροόπτου στην παρουσίασην του Κώστα την Τρίτη. Stay cool!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. γεια σου φίλε μου, έχει ένα χρόνο που τρέχω συστηματικά αλλά πιο πριν έκανα ποδηλασία δρόμου αρκετές ώρες, η αερόβια άσκηση εν είναι κάτι ξένο για μένα.

      Σίουρα την Τρίτη!

      Διαγραφή
  3. Έχει φορές που η έκφραση σου, δηλαδή αυτός ο τρόπος να "μειώνεις" κάποια πράματα για να μας κάμεις να αντιδράσουμε τζιαι να σκεφτούμεν, νευριάζει με.

    Τούτην την φοράν εν με νευρίασεν.
    Επειδή ξέρω, ότι μπορείς να δεις την αλήθκειαν μέσα στην στιγμήν.
    Τζιαι εν πολλά όμορφο που μας την μεταφέρεις.
    Πάντα τα πράματα που κάμνουμεν με τους άλλους, τζείνα που εν έκφραση αγάπης και ανθρωπιάς
    εν πολλά πιο μεγάλα που τα ατομικά μας κατορθώματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγχαρητήρια Νίκο. Έννεν εύκολο τούτον που κατάφερες, θέλει θυσία. Εν εξύπνησες ένα πρωί τζιαι αποφάσισες ότι εν να πάεις στο Μαραθώνιο.΄Ολοι μπορούν όπως λες αλλά πόσοι τολμούν να το παλέψουν είναι το ερώτημα.
    Κάπου είχα διαβάσει -αν δεν μπορούν το πόδια σου πλέον να τρέξουν, τρέξε με την καρδιά σου-. Και φαίνεται ότι έτρεξες με την καρδιά σου πέρνοντας δύναμη από τον κόσμο που ήταν εκεί για σας. Και πάλι συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρε! Ναι, ο κόσμος βοηθά πολλά. Επαίζαν τύμπανα στη γέφυρα Κατεχάκη, εκάμαν τα πόθκια μας φτερά. Τα τελευταία 10 χμ είναι ήδη μέσα στην Αθήνα, εκεί ξέρεις ότι θα τερματίσεις έστω και αν είναι τα πιο δύσκολα. Ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  5. Εθκιάβασα το τρεισήμισι φορές. Την πρώτην φοράν την ημέραν που το έγραψες. Εφάνην μου παράξενον που έγραψες αυτά που έγραψες. Σήμμερα εξαναθκιάβασα το μιαν φοράν τζιαι εσκέφτουμουν τί μπορούν να σημαίνουν τούτα που κρίνεις σπουδαία τζιαι μή σπουδαία. Εξαναθκιάβασα το αλλή μιάν φοράν τζιαι εκατάλαβα ότι ο λόγος που έβρισκα ότι κάτι δεν κάθεται καλά, είναι ότι αυτά που βρίσκεις εσύ μή σπουδαία εγώ βρίσκω τα σπουδαία ούλλα, για άλλους λόγους, τζιαι τον τελευταίον λόγον έκρινα τον όι τζιαι τόσον σπουδαίον. Έκοψες να πάεις να τρέξεις στην Αθήναν 42 χμ δηλαδή για να σου ρίξουν τα παιδάκια ελιόφυλλα τζιαι να σου παίζουν κατσαμπούνες τζιαι ταμπουλέκκια λαλώντας σε ήρωαν; Έν νομίζω.

    Έυγε πάντως για τα σπουδαία που επέτυχες, τζιαι ότι θέλεις λάλε :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χαίρε! Εξηγούμαι. Το να τρέξει κάποιος μαραθώνιο δεν είναι πράγματι κάτι το σπουδαίο. Όσοι το κάμνουν, κάμνουν το για τον εαυτό τους, για να δοκιμάσουν τα όριά τους, για να 'χουν να λαλούν, για να έχουν την υγείαν τους, για να συμμετέχουν σε ένα γεγονός για για για...Με ένα πρόγραμμα τζαι με σωστή διατροφή εν απλά μαθηματικά ότι τα καταφέρνεις.

    Να κάθεσαι όμως με τις ώρες στην άκρη του δρόμου τζαι να ενθαρρύνεις τους άλλους που κάμνουν κάτι για τον εαυτό τους βρίσκω το πιο σπουδαίο. Εν θα παν την άλλη μέρα να χουμιστούν, αν ανιδιοτελής ο σκοπός τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή