7/4/14

η μοσφιλιά

Στο σημείο που θα εχτίζαμε το σπίτι μας είσιεν μιαν μοσφιλιά. Ευτυχώς ἐχουμε αρχιτέκτονα με ευαισθησίαν τζαι αγάπη για τα δέντρα. Αφήκαμεν την μοσφιλιά ανέπαφη τζι εχτίσαμεν γυρόν της. Τότε όποιος έρκετουν να δουλέψει στο σπίτι ελάλεν μας τα κλασσικά neokipriaka:

- Μα σοβαρομιλάς, εν να την αφήκετε μες το σπίτι την μοσφιλιάν;
- Κόψε την μάνα μου τζαι βάλε κάτι πιο ωραίον.
- Αμμάτισ' την! Κάμε την αππιθκιάν! Τα αππίθκια εν πολλά πιο καλά.
- Η μοσφιλιά έσιει πολλά αγκάθκια, εννα χτέρνουνται τα μωρά.
- Εννά ππέφτουν τα φύλλα τζι εννά γεμώννει ο τόπος, εννά πρέπει να τα σαρίζετε.

Ευτυχώς ήμασταν τζαι είμαστε αρκετά ξεροτζιέφαλοι...

ο αρχιτέκτονας εσημάθκιαζε το σπίτι, ανέβηκα πιο πάνω τζι εφωτογράφισά τον με την μοσφιλιά

η πρώτη εκσκαφή γυρόν γυρόν της μοσφιλιάς

ο επικείμενος εγκλεισμός της με άγχωνε στην αρκή, θα της αρέσει η φυλακή της;

δέκα χρόνια μετά απαντά μας...

άθθισε τζαι άλλες χρονιές αλλά όι όπως φέτος


Εδείξαμεν της αγάπη τζι έδωκέν μας την πίσω. Έχουμεν ένα δέντρο έργο τέχνης να μεγαλώννει μαζί μας. Πρασινίζει, αθθίζει, καρπίζει, γυμνώννεται τζαι ξανά που την αρκή, όπως τις ζωές μας.

Ενιξέρω τι φταίει τζαι στον υπέροχό μας τόπο συμπεριφερούμαστε εχθρικά προς τη φύση του. Τσιμεντώνουμε τις αυλές, ξεριζώνουμε τα κλήματα τζαι ό,τι άλλο φυλλοβόλο για ναν ούλλα σιόνιν. Φυτεύκουμε δέντρα που εισάγουμε τζαι θυμίζουν μπέβερλι χιλς τζαι υποτιμούμε τα τοπικά. Χαλούμε τις φωλιές των σιεληονιών, των στρούθων γιατί ξιμαρίζουν τες βεράντες, σκοτώνουμε μισιαρούς τζαι κουρκουτάες, χαμολιούς, μέλισσες, αλλά γοράζουμε παπαγαλούθκια, καναρίνια, πύθωνες τζαι κροκόδειλους.

Ενι ξεχωρίζουμε τις σκαλιφούρτες που τα σιεληόνια, κόφκουμε τα μελισσάκια για τα βάζα, ενιξέρουμε τι εν η μοσφιλιά ή κάμνουμεν την καυσόξυλα...

Η μοσφιλιά, που άμα αθθίζει γίνεται νύφφη για πολλές μέρες τζαι μουσκομυρίζει. Αντέχει στους 40 βαθμούς άποτη τόσα καλοτζαίρκα, γίνεται σταθμός για τα πουλιά στους ξερότοπους τζαι σκιά για τους αθρώπους να πνάσουν λλίο. Κάμνει αψέκαστη τα υπέροχα γλυκόξινα μόσφιλα για φαΐν τζαι μαρμελλάδα τζαι οι αθθοί της εν υπέροχο αφέψημα θεραπευτικό.

Αλλά αν δεν τις γνωρίζεις πάεις ολόισια με το αυτοκίνητό σου τζαι προσπερνάς τες παρόλο που εν κάτασπρες τζαι φωνάζουν σου. Αν δεν τις απομονώσεις μεσ' το μυαλό σου περνούν απαρατήρητες. Ως την ημέρα που θα τις ανακαλύψεις. Αν δεν είναι όμως αργά...


22 σχόλια:

  1. Νίκο εν ηξέρεις τί μου έκαμες τωρά με τες φωτογραφίες της μοσφιλιάς..

    έχω το καημόν να είμαι στην Κύπρο για μιαν άνοιξην. Έσιει τζιαι δαμε δεντρά που αθθούν, αλλά σε δέκα μέρες εποσπαστήκαν, επρασινήσαν, εξεπεράσαν την μαγεία.. Εν συγκρίνεται η μυρωθκιά, το χρώμα, η αίσθηση της άνοιξης σε τόπον ξερό. Εν πείσμα, εν ζωή.

    τούτη την μανία να ξεριζώνουμε τη φύση γιατί ξημαρίζει μήσιη μου εν την εκατάλαβα ποττέ..

    έφερες λλίην μυρωθκιά νόστου στην κρυοχώρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεσποσύνη, εν άδικο! Δαμέ έχουμέ τις μοσφιλιές αθθισμένες τζαι οι πιο πολλοί εν θέλουν ή έν μπορούν να φκουν να τις δουν. Οι υπόλοιποι εν τις αναγνωρίζουν. Να έρτεις την επόμενη άνοιξη που αισιοδοξώ ότι θα βρέξει καλά. Εν έσιει σαν την άνοιξη του τόπου σου, πάντως!

      Διαγραφή
  2. Απαντήσεις
    1. Άτε Αργυρή, να κοπιάσεις! Το καλοτζαίρι καφέ στο δεντρόσπιτο, έκλεισε!

      Διαγραφή
  3. Αθθυμήθηκα έναν Λυθροδοντιάτη που είπε ( μάλλον έγραψε ) μετά που εκάηκεν ένα δάσος ότι αγάπαν τόσο τους πεύκους που έξερεν τους έναν έναν τζιαι αγκάλιαζε τους σαν να ήταν πλάσματα, σαν να ήταν φίλοι του.

    Ήταν πολλής ο πόνος του μετά που εκαήκαν.

    Σκέφτουμε πολλές φορές ότι με την "ανάπτυξη" εννάρτει μια ημέρα που εν θα έσιει όκτους. Ξέρεις ότι πανω στους όκτους βλαστούν μοσφιλιές, πάγκαλλοι, λαλλέδες, αβρόσσιηλλες, πετεινοί, παλλούρες, αγρελιές, καπαρκές, αθάνατα, κρύφκουνται τα πουλιά, οι λαοί, τα περτίτζια, κάμνουν φουλιές οι σκορταλλοί, οι κουκκουφτιάοι, τα ζγαρτιλούθκια, οι κατσικορώνες, τα ζουζούνια.

    Τούτα ούλλα εννα χαθούν άμαν χαθούν οι όκτοι.

    Τζιαι η μαρμελλάδα του μοσφίλου εννα χαθεί ( η καλλύττερη που ούλλες κατά μένα ) τζιαι οι μυρωθκιές τζιαι τα χρώματα.

    Άμαν γλιτώνεις μια μοσφιλιά, άμαν γλιτώνεις έναν πεύκον, έναν όκτον, εν σημαντική πράξη ευθύνης απέναντι στη φύση τζιαι στα πλάσματα της γης τζιαι πράβο σου.

    Ο παρεξηγημένος όκτος εν μια όαση ( δειγμα - απόδειξη πως ήταν η φύση πριν την εντατική καλλιέργεια ) τζιαι έναν αυτόνομον μικροπεριβάλλον γεμάτο ζωή. Ωσπου να έρτει η μπουλντόζα τζιαι η ισοπέδωση.

    Κάθε φορά που γίνεται τούτο.. τζιαι η ζωή μας ισοπεδώνεται.

    Έσιει σημασία κάθε πράξη ευθύνης απέναντι στη φύση.

    Τζιαι καταλαβαίνω, νοιώθω τζιαι υποκλίνουμαι στον άγνωστο φίλο που τον Λυθροδόντα

    αλλά τζιαι στον γνωστό φίλο που την Αγία Βαρβάρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου κοντοχωριανέ! Ο Ζοζέ Σαραμάγκου σε ένα αυτοβιογραφικό κείμενο λαλεί ότι όταν η οικογένειά του έπρεπε να αφήκει το χωρκό του κάπου στην Πορτογαλλία για τη Λισσαβόνα που είσιειν δουλειές ο πατέρας του αποσιαιρέτισεν ούλλα τα δέντρα αγκαλιάζοντάς τα σαν τον Λυθροδοντιάτη που λαλείς. Πανανθρώπινες αξίες...Ευχαριστώ για το κείμενό σου. Ήταν η αφορμή να δω πως ανέρτησες τζι εσύ κάτι μετά που τζαιρόν!

      Διαγραφή
  4. Για σου ρε Νίκο!

    Η κυπριακή μεριά της οικογένιας εν όπως ακριβώς τα λαλείς. Ετσιμεντώσαν τους τόπους "για να εν καθαρά, πιτάς τους μιαν με το λάστιχο τζιαι γίνουνται σιόνιν".
    Με απειλές εκράτησα τα φυλλοβόλα δέντρα μπροστά από το σπίτι από την μανία "καθαρίσματος" τους μετά το διαζύγιο των γονιών μου. Τζιαι σιγά τον κόπο ρε κουμπάρε που μέσα σε τρεις εβδομάδες το χρόνο θα μαζέψω 3-4 φορές πέντε φύλλα που χαμέ.
    Τωρά προσπαθώ να κερδίσω τη μάχη πέρκολα vs κλίμα. Ακόμα παίζεται.. ούφφου..

    Καΐσι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ζήτω τα κλήματα Καΐισι μου! Εν υπάρχει πέρκολα να συγκριθεί με τη δροσιάν τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και θα μπορούσαν πολλοί να την συνηχήσουν με ανθισμένη μυγδαλιά!!! Ρε αρέσκουν μου τα μοσφιλα και η μαρμέλαδα που τους!!!

    Σωστός ο αρχιτέκτονας αν και έκαμνε το λιον μεγάλων το σπίτι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εν πολλά όμορφη.

    Αλληλεπίδραση με τη φύση! Αν δεν ήταν η μοσφιλιά μπορεί να μεν είχες αυτό το συγκεκριμένο σπίτι, εννοώ από αρχιτεκτονικής άποψης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι, έτσι είναι ακριβώς. αυτό πρέπει να κάμνουν οι αρχιτέκτονες. ούτε σκάψαμε περισσότερο από όσο έπρεπε.

      Διαγραφή
  8. Είναι πραγματικά πανέμορφη τζιαι πολλά καλά εκάμετε που εν το έκοψετε το δεντρό. Τούτο θυμίζει μου που φέτος επήαμε στον καλό λο και έξω όπως εστεκούμαστιν είχε δκύο χελιδονοφωλιές και τα χεληδόνια εκάμνασιν πάρτυ και ήταν το θέαμα αν μη τι άλλο άψογο. Τζιαι πάλε μπράβο σας που είστε ξεροτζιέφαλοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Tο Los Angeles είναι γεμάτο τερατσιές στα πεζοδρόμια. Αντέχουν στην ξηρασία και κάνουν ωραία σκιά. Πάντως, εγώ φύτεψα τρεις μοσφιλιές στη μικρή μου αυλή στη Λευκωσία και δεν το μετάνιωσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κοιταξε φιλε μου να ψαχνω πληροφοριες για μοσφιλια και το γοογλε να φκαλει πρωτο λινκ το "δεντροσπιτο".. "Λαλεις;" λαλω.. Τζαι ετο εν ο δασκαλος.. Το επομενο περπατημα του ομιλου θελω πληροφοριες.. Κανονισε να ερτετε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα έρτουμε στα μνήματα των Επισκόπων! Θα τα πούμε στην ανηφόρα...

      Διαγραφή